Roadshow

Een miezerige ochtend in het najaar van 2008. Ik ben op weg naar een optreden van de directeur in één van onze activiteitencentra. Een optreden van Koen? Jawel, een heuse roadshow zelfs. En ik die dacht dat alleen grootbanken in moeilijkheden en politieke partijen op zoek naar een nieuw electoraat roadshows organiseren...

Maar niets is minder waar
Koen brengt het team een positief verhaal. Onderwerp is de vernieuwingoperatie van Metropool. Zijn show bestaat uit drie delen: het verleden, heden en de toekomst van Metropool. Gebracht met de nodige hightech apparatuur, een PowerPoint met verrassende extra's om de toehoorder op tijd en stond terug wakker te schudden én heel wat enthousiasme.

Want enthousiast is hij
Met brede gebaren en een luide stem brengt hij zijn verhaal. De toehoorders, medewerkers van allerlei pluimage, weten in het begin niet wat ze moeten verwachten. Ze zitten te schuifelen op hun stoel. Eerst met de armen en sommigen ook hun benen gekruist (defensieve houding?). Later al wat meer naar voor geschoven, enkelen zelfs op het puntje van hun stoel. Ik zie allerlei emoties op de gezichten voorbijglijden. Ongeloof, wantrouwen, berusting maakt plaats voor nieuwsgierigheid, hoop en strijdbaarheid.

Het is overdonderend
Zozeer zelfs dat er op het einde van de show (na goed 1,5u) amper vragen zijn. Zelfs niet over de opdracht die Koen het team geeft: formuleer een missie voor je team en deel deze met de andere teams van Metropool. Maar Koen belooft om terug te komen als het team er klaar voor is. Hij pakt in en is ribedebie. Naar de volgende afspraak.

Ik blij nog wat rondhangen. De sfeer opsnuiven. De eerste reacties peilen. Die zijn overwegend positief: goed dat er iets gebeurt, tof dat de directeur het zelf komt uitleggen, blij dat we onszelf terug mogen uitvinden... Ik ben benieuwd hoeveel mensen er naar het Changeteam afzakken volgende keer.