Beste collega,
Welgeteld 2 op 300 betaalde krachten van Metropool werken in de functie van ervaringsdeskundige.
Eerlijk gezegd een beetje ‘en stoemelings’
Een historisch gegeven, eerder dan een bewuste keuze van de organisatie.
Twee deelwerkingen van Metropool hadden ooit hun goede redenen om een ervaringsdeskundige in te zetten.
Samik en De Witten Hof.
Het kende geen verdere verspreiding.
Daardoor is er weinig praktijk.
En weinig geweten, doorgepraat, nagedacht over hoe dit Metropool zou kunnen verrijken.
Of waar mogelijke valkuilen zitten.
Ondertussen kwam daar verandering in.
Metropool besliste dat hier een opdracht ligt. En kansen.
Een ervaringsdeskundige kan een belangrijke meerwaarde betekenen, ook in het uitzetten van het Metropoolbeleid.
Meer handen en voeten kreeg deze overtuiging nog niet.
Dat willen we nu dus onder de loep gaan nemen:
hoe zouden wij de inzet van ervaringsdeskundigen in Metropool graag zien gebeuren?
Wat is onze visie hierop? En wat is er nodig om dat te realiseren?
Misschien heb je hierover wel uitgesproken ideeën?
Of voel je je gewoon aangesproken om er mee een boom over op te zetten?
Daar zijn we naar op zoek!
Naar frisse goesting om mee te denken, te werken, te fantaseren...
Welkom op maandag 8 november om 9.30u in de vergaderzaal / café van Metropool. We stoppen uiterlijk om 12u.
Dat zetten we in een startbijeenkomst onze ambitie op de rails.
Laat een seintje als je erbij wil zijn.
Gewoon een mailtje sturen naar ann.vanpelt@cawmetropool.be is genoeg! Graag tegen 26 oktober.
Groet van Fréderique Galo & Ann Van Pelt
Posts tonen met het label missie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label missie. Alle posts tonen
donderdag 7 oktober 2010
woensdag 30 juni 2010
Nieuwe visie voor JAC Plus Onthaal
Het onthaalteam van JAC Plus heeft een nieuwe missie en visie klaar.
In de nieuwe visie is gedeelde zorg voor jongeren hèt sleutelbegrip. Om jongeren effectief te helpen en niet verloren te laten lopen in een systeem van doorverwijzingen wil JAC Plus nog gerichter gaan samenwerken met partners uit verschillende sectoren.
De nieuwe visie kan je hier downloaden. Concreet komt het erop neer dat JAC Plus werkt aan een betere balans tussen kwalitatieve hulpverlening en maximale bereikbaarheid. Naast het werken met een open deur, ruimte voor het werken op afspraak en voor meer outreachende hulp.
De vernieuwing brengt ook enkele veranderingen met zich mee in de dagelijkse werking. Concreet vertaalt dit zich o.a. in een verandering van de openingsuren. Vanaf 1 juli 2010 zal JAC Plus op volgende manieren bereikbaar zijn:
Telefoon: maandag, woensdag, vrijdag van 10u tot 17u, dinsdag en donderdag van 13u tot 17u.
Mail: altijd mogelijk, mails worden ten laatste binnen 3 dagen beantwoord.
Chat: dinsdag van 12u tot 14u
Open deur: maandag, woensdag en vrijdag van 13u tot 17u.
Uiteraard kunnen andere hulpverleners steeds bij JAC Plus terecht voor overleg rond een specifieke situatie. Medewerkers van JAC Plus willen graag mee bekijken wat we samen voor de jongeren en elkaar kunnen betekenen. Op die manier wordt gedeelde zorg meteen in praktijk omgezet.
www.jacplus.be
In de nieuwe visie is gedeelde zorg voor jongeren hèt sleutelbegrip. Om jongeren effectief te helpen en niet verloren te laten lopen in een systeem van doorverwijzingen wil JAC Plus nog gerichter gaan samenwerken met partners uit verschillende sectoren.
De nieuwe visie kan je hier downloaden. Concreet komt het erop neer dat JAC Plus werkt aan een betere balans tussen kwalitatieve hulpverlening en maximale bereikbaarheid. Naast het werken met een open deur, ruimte voor het werken op afspraak en voor meer outreachende hulp.
De vernieuwing brengt ook enkele veranderingen met zich mee in de dagelijkse werking. Concreet vertaalt dit zich o.a. in een verandering van de openingsuren. Vanaf 1 juli 2010 zal JAC Plus op volgende manieren bereikbaar zijn:
Telefoon: maandag, woensdag, vrijdag van 10u tot 17u, dinsdag en donderdag van 13u tot 17u.
Mail: altijd mogelijk, mails worden ten laatste binnen 3 dagen beantwoord.
Chat: dinsdag van 12u tot 14u
Open deur: maandag, woensdag en vrijdag van 13u tot 17u.
Uiteraard kunnen andere hulpverleners steeds bij JAC Plus terecht voor overleg rond een specifieke situatie. Medewerkers van JAC Plus willen graag mee bekijken wat we samen voor de jongeren en elkaar kunnen betekenen. Op die manier wordt gedeelde zorg meteen in praktijk omgezet.
www.jacplus.be
maandag 6 juli 2009
Vakantielectuur
Hij komt er weer aan: de Metropolitan.
Een extra dikke editie om de vakantie mee door te komen. Met interviews van Metropoolstagiaires. Een verslag van de Antwerpse Straatdag en de eerste blind date. En met een dossier over de stand van zaken van onze organisatieontwikkeling: nieuws van het Changeteam, flitsen over de structuur & cultuur, methodische vernieuwing als motor tot verandering, reacties op het Pinguïnkamp en een blik op de toekomst. En met heel veel foto's.
De fervente blogbezoeker krijgt hierbij al een voorsmaakje: het woord van Koen.
Baan- en breinbrekende utopieën
"We hadden een zeer inspirerend rode pinguïnkamp in Chiny. Maar wacht. Eerst een zijsprongetje naar een week later in Brussel, een denkdag over thuislozenzorg. Danny Lescrauwaet (op het Steunpunt Algemeen Welzijnswerk verantwoordelijk voor thuislozenzorg) maakt daar de boude berekening dat er in Vlaanderen voor elke twaalf thuislozen één hulpverlener ter beschikking is. Dat is niet weinig en het spoort helemaal niet met onze perceptie. Natuurlijk zijn al die werkers op hun eigen terrein bezig, ze doen mobiele hulpverlening, ze werken in inloopcentra, crisisopvang of residentiële opvang, in activering, in woonbegeleiding... Maar het blijft: gemiddeld 1 op 12. Danny telde dan nog alleen de strikte thuislozenwerkers, niet de straathoekwerkers, de medewerkers van algemene en wijkgerichte onthaalpunten, sociale diensten van het OCMW, justitiële welzijnswerkers… die natuurlijk niet alleen, maar toch ook met onthaal en begeleiding van thuislozen bezig zijn.
We zouden eens moeten meten hoeveel tijd en energie van al die hulpverleners gaat naar het doorverwijzen van cliënten wanneer de grenzen van de eigen opdracht bereikt zijn én naar het selecteren van cliënten wanneer de eigen opdracht geappelleerd wordt. Van straat naar onthaal of crisis, van onthaal en crisis naar begeleiding of opvang, van opvang of begeleiding naar woonbegeleiding, en dikwijls ook opnieuw van vooraf aan, of kriskras erdoorheen… Wat voor thuislozen opgaat, geldt ook voor andere kwetsbare doelgroepen die we willen bereiken. Ik trek dit misschien wat op flessen maar het creëert een beeld waar we dan buiten kunnen gaan denken.
Door met cliënten te praten kennen we de kwaliteitsfit in hulpverlening, stress door termijnen en andere beperkingen, en vervreemding door het telkens opnieuw moeten af- en opbouwen van nieuwe hulpverleningsrelaties. We kennen ook de energiefit van de hulpverleners: onmacht. Een deel omdat we nu eenmaal voor onmachtige groepen kiezen, maar ook onmacht uit frustratie van het niet zelf rijker kunnen maken van een hulpverleningsrelatie, en dat die vorige/volgende hulpverlener in de rij zo’n lastig sujet is. Als hij al plaats heeft.
Over naar het pinguïnkamp...."
(Benieuwd wat er dan volgt? Lees meer in de Metropolitan 3)
Een extra dikke editie om de vakantie mee door te komen. Met interviews van Metropoolstagiaires. Een verslag van de Antwerpse Straatdag en de eerste blind date. En met een dossier over de stand van zaken van onze organisatieontwikkeling: nieuws van het Changeteam, flitsen over de structuur & cultuur, methodische vernieuwing als motor tot verandering, reacties op het Pinguïnkamp en een blik op de toekomst. En met heel veel foto's.
De fervente blogbezoeker krijgt hierbij al een voorsmaakje: het woord van Koen.
Baan- en breinbrekende utopieën
"We hadden een zeer inspirerend rode pinguïnkamp in Chiny. Maar wacht. Eerst een zijsprongetje naar een week later in Brussel, een denkdag over thuislozenzorg. Danny Lescrauwaet (op het Steunpunt Algemeen Welzijnswerk verantwoordelijk voor thuislozenzorg) maakt daar de boude berekening dat er in Vlaanderen voor elke twaalf thuislozen één hulpverlener ter beschikking is. Dat is niet weinig en het spoort helemaal niet met onze perceptie. Natuurlijk zijn al die werkers op hun eigen terrein bezig, ze doen mobiele hulpverlening, ze werken in inloopcentra, crisisopvang of residentiële opvang, in activering, in woonbegeleiding... Maar het blijft: gemiddeld 1 op 12. Danny telde dan nog alleen de strikte thuislozenwerkers, niet de straathoekwerkers, de medewerkers van algemene en wijkgerichte onthaalpunten, sociale diensten van het OCMW, justitiële welzijnswerkers… die natuurlijk niet alleen, maar toch ook met onthaal en begeleiding van thuislozen bezig zijn.
We zouden eens moeten meten hoeveel tijd en energie van al die hulpverleners gaat naar het doorverwijzen van cliënten wanneer de grenzen van de eigen opdracht bereikt zijn én naar het selecteren van cliënten wanneer de eigen opdracht geappelleerd wordt. Van straat naar onthaal of crisis, van onthaal en crisis naar begeleiding of opvang, van opvang of begeleiding naar woonbegeleiding, en dikwijls ook opnieuw van vooraf aan, of kriskras erdoorheen… Wat voor thuislozen opgaat, geldt ook voor andere kwetsbare doelgroepen die we willen bereiken. Ik trek dit misschien wat op flessen maar het creëert een beeld waar we dan buiten kunnen gaan denken.
Door met cliënten te praten kennen we de kwaliteitsfit in hulpverlening, stress door termijnen en andere beperkingen, en vervreemding door het telkens opnieuw moeten af- en opbouwen van nieuwe hulpverleningsrelaties. We kennen ook de energiefit van de hulpverleners: onmacht. Een deel omdat we nu eenmaal voor onmachtige groepen kiezen, maar ook onmacht uit frustratie van het niet zelf rijker kunnen maken van een hulpverleningsrelatie, en dat die vorige/volgende hulpverlener in de rij zo’n lastig sujet is. Als hij al plaats heeft.
Over naar het pinguïnkamp...."
(Benieuwd wat er dan volgt? Lees meer in de Metropolitan 3)
donderdag 18 december 2008
Mission: Impossible?
Koen schrijft: "Over onze missie: Ik vind die sterk en verbindend, ze geeft energie, houden dus."
Voor alle zekerheid geef ik onze missie nog even mee: "Deskundige hulp-en dienstverlening bieden, voor de meest kwetsbare groepen in een stedelijke context."
Daar zijn we dus, dag in dag uit, mee bezig. Of dat zouden we toch moeten doen.
Voor alle zekerheid geef ik onze missie nog even mee: "Deskundige hulp-en dienstverlening bieden, voor de meest kwetsbare groepen in een stedelijke context."
Daar zijn we dus, dag in dag uit, mee bezig. Of dat zouden we toch moeten doen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
