De filosofische flik op de Dag van Metropool

Op mooie lentedag ergens in mei kreeg de programmator van de Dag van Metropool een flyertje in de hand gedrukt. Een cabaret in 't Werkhuys in Borgerhout met als titel 'De filosofische flik'. Op de flyer stond een vis met een mensenhoofd mét een politiepet op.

Bijhouden, dacht ze, kan ik misschien nog gebruiken voor mijn programma. Toen het duidelijk was dat ze een namiddagprogramma wilde met veel cultuur, theater en andere creatieve dingen contacteerde ze de flik van de flyer: Bert Gorissen. Ja, natuurlijk wilde hij wel komen spelen. Neen, hij moest niet direct nog in de buurt spelen. Ja, het budget was oké… In de sacoche , dacht de programmotor.

Maar toen het programma bijna naar de vormgever moest, vroeg een kritische collega of ze het stuk zelf had gezien. Euh… neen, geen tijd gehad. Was dit een probleem? Langs zijn neus weg maakte die fijne collega de opmerking dat 'een flik op het podium wel eens heel reactionair kon zijn' Dat was genoeg om de programmator slapeloze nachten te bezorgen. Ze contacteerde heel haar fysiek en digitaal netwerk met als vraag: 'Ken je Bert de flik?' Een paar Brusselse vrienden hadden al van hem gehoord. Maar niet genoeg om een oordeel te vellen over zijn intenties… Dan maar de man zelf contacteren met haar twijfels. En zie, Bert de flik zag er geen graten in om even tot in Berchem te komen om de programmator te overtuigen van zijn nobele bedoelingen.

Bert Gorissen - in een vroeger leven dierenarts in Afrika en de rest van de wereld, nu politieman in de Brusselse Marollen - brengt in een anderhalf uur durend cabaret zijn eigenzinnige en komische kijk op agressie in de maatschappij. Hij probeert vanuit zijn eigen beroepservaringen de biologische fundamenten van agressie bloot te leggen. Hij laat zien hoe mensen en dieren met agressie hebben leren omgaan. Hoe vervolgens ‘culturen’ zijn ontstaan. En tenslotte hoe we de uitdagingen van de multiculturele samenleving hierdoor beter kunnen begrijpen. Verwacht je aan een boeiend verhaal en soms confronterende visies. Maar dit alles doorspekt met de nodige humor en zelfrelativering. Wie zegt dat Metropolers nooit willen luisteren naar de politie?

En moet je nu wat weten? Vorige donderdag in het Metropoolcafé komt de programmator Haiyat van de Biekorf tegen. Zegt de laatste - langs haar neus weg - tegen de eerste: 'De pa van Eva Gorissen, één van onze keukenpieten komt spelen op de Dag van Metropool. Wist je dat?' 'Neen', antwoordt de programmator, 'dat wist ik niet…'